De 3 pijlers van circulaire verpakkingen: wat we kunnen, wat we mogen, wat we willen
De kop is eraf. Januari ligt achter ons en het is tijd om serieus de diepte in te gaan. Vorige maand blikten we terug op een jaar vol inzichten en beloofden we om die kennis dit jaar verder uit te bouwen.
De PPWR wordt steeds vaker besproken en we zien volop discussies over de impact ervan. Sommige elementen worden geprezen, andere krijgen direct de stempel ‘onzinnig’. In onze vorige post beloofden we helderheid te brengen in deze complexe materie. Daarom willen we beginnen met het aanbrengen van een solide door het speelveld in kaart brengen. De eerste maatregelen treden pas op 12 augustus 2026 in werking, dus daar hebben we nog wel even tijd voor ????
Tijdens een conferentie in Utrecht vorig jaar vatte Ronald Korstanje, programmadirecteur Circular Plastic Initiative, het speelveld uiterst treffend samen:
“Circulariteit werkt pas wanneer drie elementen succesvol samenkomen. Die drie elementen zijn:
1. Wat kan,
2. Wat mag, en
3. Waartoe we als producent en consument bereid zijn.”
Deze drie pijlers vormen de kern van een circulaire oplossing. Ze laten zien dat een geslaagde transitie altijd een gestapelde oplossing is: pas als alle onderdelen op elkaar aansluiten, kan een verpakking daadwerkelijk circulair worden. Dit leidt direct tot een paradoxaal inzicht: we kunnen het niet alleen, maar we kunnen het ook niet aan een ander overlaten. Elke pijler is cruciaal, dus de oplossing ligt zowel bij onszelf als bij samenwerking.
Wat we kunnen – De technische haalbaarheid
Deze pijler gaat over de stand van de techniek. Welke mogelijkheden bieden de toeleveranciers, bijvoorbeeld voor potten of flessen? Denk aan:
Ook de recyclingindustrie speelt hier een cruciale rol: hoe goed kunnen materialen gescheiden en verwerkt worden? Hoe hoog wordt het percentage verpakkingen dat effectief hergebruikt kan worden? Technologie vormt de fundering, maar is slechts één deel van de puzzel.
Wat we mogen – De regeltechnische ruimte
Zelfs als iets technisch mogelijk is, betekent dat niet dat het ook mag. Regelgeving bepaalt de grenzen waarbinnen de industrie, producenten en consumenten kunnen opereren. Dit is een relatief nieuw speelveld, waarin de PPWR en aanverwante wetgeving steeds sturender worden.
De praktijk leert dat regelgeving en de realiteit niet altijd synchroon lopen. Dit kan leiden tot frustraties en soms zelfs hele nare consequenties. De uitdaging is dan ook om duidelijkheid te scheppen in de interpretatie van de regels en bedrijven te helpen hier effectief op in te spelen.
Wat we willen – Acceptatie en gedrag
Uiteindelijk speelt ook de bereidheid van producenten én consumenten om te veranderen een grote rol. Techniek en wetgeving kunnen op orde zijn, maar zonder draagvlak stagneert de transitie. Een aantal kritische vragen:
Goede intenties vertalen zich niet automatisch in economisch succes. Daarom is gedragsverandering een doorslaggevende factor in de circulaire transitie.
Op weg naar structurele oplossingen
In dit veelzijdige speelveld proberen we lijnen aan te brengen. We zoeken routes die de hele toeleveringsketen omvatten en uiteindelijk leiden tot circulaire verpakkingen die consumenten daadwerkelijk kiezen. Want dát is het doel: minder verpakkingen, minder afval, en optimaal hergebruik van materialen.
Volgende maand zoomen we in op “Wat kan”. Heb jij ideeën, praktijkervaring of vragen hierover? We horen ze graag. Doe mee aan de discussie, want zoals gezegd: alleen komen we er niet!
Onze experts staan voor u klaar.
EN
NL
FR
DE